historie tape echo

Vóór de uitvinding van audiovertragingstechnologie moest muziek met een vertraagde echo worden opgenomen in een natuurlijk weergalmende ruimte, vaak een ongemak voor muzikanten en ingenieurs. De populariteit van een eenvoudig te implementeren real-time echo-effect leidde tot de productie van systemen die een all-in-one effecteneenheid bieden die kan worden aangepast om echo's van elk interval of elke amplitude te produceren. De aanwezigheid van meerdere "taps" (weergavekoppen) maakte het mogelijk om vertragingen te hebben op verschillende ritmische intervallen; dit stelde muzikanten een extra uitdrukkingsmiddel voor natuurlijke periodieke echo's ter beschikking. Op tape gebaseerd.

Veel vertragingsprocessors op basis van analoge bandopname, zoals Eukson (1952) van Ray Butts, Echoplex van Mike Battle (1959) of Roland Space Echo (1973), gebruikten magnetische band als hun opname- en afspeelmedium. Elektrische motoren begeleidden een tapelus door een apparaat met een verscheidenheid aan mechanismen die de parameters van het effect kunnen wijzigen. In het geval van de populaire Echoplex EP-2 was de afspeelkop gefixeerd, terwijl een gecombineerde record- en wiskop op een dia was gemonteerd, waardoor de vertragingstijd van de echo werd aangepast door de afstand tussen de record- en de afspeelkop te wijzigen. In de Space Echo zijn alle heads vast, maar de snelheid van de tape kan worden aangepast, waardoor de delay-tijd wordt gewijzigd. Dunne magnetische tape was echter niet helemaal geschikt voor continu gebruik, dus de tapelus moest van tijd tot tijd worden vervangen om de audioweerstand van de bewerkte geluiden te behouden.

Verschillende ontwerpen zijn gemaakt; de Ecco-Fonic uit 1959 had een draaiende kop, de Binson Echorec gebruikte magnetische opnameschijven. Velen waren temperamentvol, zoals de Vox Echomatic. De meest succesvolle van de vroege machines was de Echoplex uit 1959 van Mike Battle, "van wie de geluiden nog steeds worden geëxperimenteerd met vandaag"


Soms voorzien van op vacuumbuizen gebaseerde elektronica, worden overgebleven analoge vertragingseenheden gezocht door moderne muzikanten die enkele van de timbres die met deze technologie mogelijk zijn, willen gebruiken.